Arrived in a special country!

Na weken dromen, verlangen naar Malawi kon ik de afgelopen week eindelijk mijn koffer inpakken. Niet voor te stellen, nu zit ik er gewoon! Gewoon? Nou, een lange reis achter de boeg! Drie keer stijgen, drie keer landen, op een gegeven moment wilde ik maar één ding, er zijn! Nu met mijn benen omhoog eerst maar eens een verhaaltje schrijven op de zaterdagmiddag...

Donderdagmiddag werd ik naar Brussel gebracht met de auto. Fijn, dat gesleep met de koffer op de treinstations en in de trein houd ik nooit zo van. Aangekomen in Brussel was het even zoeken waar ik moest zijn, maar al snel had ik Felix en Annemarie met hun kinderen gevonden. Zij waren de afgelopen maanden met verlof in Nederland en gingen nu de terugreis aanvaarden. Blij dat ik met hen mee mocht, want alleen inchecken dat stel ik het liefst zo lang mogelijk voor me uit:) Maar o, wat duurde het lang in Brussel, neem een voorbeeld aan Afrika... Het zoontje van Felix en Annemarie is de afgelopen weken twee jaar geworden, maar met het boeken kon dat niet aangegeven worden. Hen werd duidelijk gemaakt dat ze niet verder konden inchecken en even een nieuw ticket moesten kopen. Even, dat kost nogal wat. Maar goed, zij naar de verkoop van de tickets, kregen het uiteindelijk toch voor elkaar dat ze er geen hoefden te kopen. Dankzij een hele aardige manager die het vervolgens steeds voor ons opnam, ook toen de vrouw achter het glas duidelijk maakte dat we in de verkeerde rij stonden. Nou zeg, nu wilden we toch echt wel verder lopen! 

Anderhalf uur later, de security. Dat ging voorspoedig en konden na een poosje instappen. Al stegen we wel 1,5 uur later op. We zaten gezellig met z'n allen bij elkaar en kregen al snel eten aangeboden. Een goed gevulde maaltijd met rijst, kip en andere lekkernijen, er werd goed voor ons gezorgd. Met een volle maag dutte ik even later wel een beetje weg. Gelukkig maar, de reis ging daardoor sneller en ik was weer iets meer uitgerust. Vroeg in de morgen moesten we een tussenstop maken in Ethiopië. Oeps, maar we waren 1,5 uur later en hadden ongeveer een half uur de tijd om over te stappen. Stress! Eerst door de security in Ethiopië. Snel de schoenen uit, werden in de bakken gesmeten, tassen in de bakken, laptops etc. eruit. Het was echt run, run run... We moesten door het poortje, maar de mensen voor ons waren wat kwijt en meenden dat ze het uitgebreid moesten opzoeken en de rest van de rij kon er vervolgens niet door. Toch maar een beetje brutaal zijn. Ik liep er door en dat ding begon te piepen. Toch maar even de armen omhoog dan. Al snel kon ik doorlopen, schoenen aanschieten, spullen in de tas, hehe! Bijna rennend naar de juiste gate waren we blij dat we erdoor waren en dat het vliegtuig stond te wachten. Nou ja wachten, dat moesten wij uiteindelijk nog een half uur!

Eenmaal weer in het vliegtuig kregen we weer eten aangeboden. Het zitten werd nu wel echt lang. Er stond ons nog een tussenstop te wachten in Zambia, maar daar moesten we blijven zitten. Dit duurde een uur, toen stegen we weer op. We vlogen niet heel hoog, omdat we maar een uur hoefden te vliegen. Prachtig zicht over het bijzondere Afrika! De laatste landing, neeee, dat ging met een vaart! Iedereen in het vliegtuig schrok er gewoon van en greep de stoelleuning vast, zo hard kwamen we aan... Een klein vliegveldje, maar met alle gemakken. We liepen het vliegtuig uit en kregen toen echt een kippenvel moment. Daar iets verder achter het hek stond een groep sponsorkinderen uit Kwanjana, het plaatsje waar For a Change actief is. Leerkrachten, zelfs ouders, een hele mooie grote groep. Zwaaien dat ze deden! Wat een thuisgevoel speciaal voor de veldwerkers! We moesten even door een tent lopen die aan de andere kant van het vliegveld was neergezet. Even een Corona-papieren check en we konden door. Omdat ik een visum aangevraagd had duurde het wel lang voordat ik de stempels had. Eerst was daar de ontmoeting met Cos, de andere veldwerker die met Marianne is getrouwd. Wat leuk om iedereen nu in het echt te zien! Alle koffers op de karren en gaan! We liepen naar buiten en de hele groep sponsorkinderen begon te zingen, Welcome, welcome!! Daar krijg je tranen van in je ogen, prachtig, wat een warm welkom! Even met z'n allen op de foto en dan echt naar huis!

Wat een prachtig huis, wat wonen Felix, Annemarie en de kinderen mooi! Ik begrijp goed dat het echt thuiskomen is voor hen. Maar voor mij ook, een mooi gastenverblijf zit aan hun huis vast. Hier ga ik de komende drie weken mij prima vermaken! Wat super geregeld dit! Nadat we alle spullen uitgeladen hebben hebben we eerst thee gezet. Even zitten, maar vooral eerst God gedankt voor deze voorspoedige reis. Wat waren en zijn we dankbaar! De werkers hadden al eten gekookt, dat was erg fijn! Ik mocht aanschuiven en gelijk al aan het Afrikaanse eten. Verse vis uit de Lake, rijst, salade, rijkelijk verzadigd! Vervolgens ben ik gaan uitpakken en al snel mijn eigen bed op gaan zoeken. Heerlijk geslapen!

Zaterdagmorgen, heerlijk geslapen! Bij het naar buiten lopen kwamen de hagedissen me al tegemoet lopen. Tijd om boodschappen te doen! Na het ontbijt ben ik met Annemarie naar het centrum gegaan. Eerst maar eens wat eten voor de komende dagen in huis halen. Wat een drukte bij de supermarkt! Wat een getoeter, iedereen rijdt kriskras door elkaar heen. Maar blijven zwaaien, blijven lachen. Wat is iedereen hier vriendelijk! Voordat we het terrein opreden van de supermarkt werden er nog mondkapjes aangeprezen. Toch maar kopen dan, want we waren ze vergeten. Uiteindelijk hebben we ze niet opgehad... Zelfs Nederlandse katjesdrop was te vinden in de winkel! Bij beide supermarkten werden we geholpen door mannetjes. De eerste deed alles in een kar bij de kassa en bracht het naar de auto. De tweede ging helemaal mee de supermarkt door en zette steeds alles in de kar. Hij deed goed zijn best tot bij de auto toe. Hij heeft zijn zakcentje ook weer verdiend. Nadat we beiden onze boodschappen hadden, wilden we nog graag naar de markt voor verse groenten. Dat was een stukje rijden, maar dat hadden we er graag voor over! Wat een belevenis, wat een drukte! Allemaal mensen op kleedjes die de mooiste en misschien wel de lekkerste groenten proberen te verkopen. Annemarie koopt de meeste dingen bij een vrouwtje waar ze het altijd doet, dus daar liepen we heen. Het zag er echt goed uit, dus we konden genoeg inslaan. Een stukje verder hebben we lekker wat aardbeien gekocht. Misschien niet knalrood, maar we hadden er wel zin in! Nadat we alles hadden zijn we teruggegaan naar huis. Wat een auto's weer, wat veel bruiloft stoeten! Op zaterdag trouwen hier veel mensen, vandaar! Achter een bruiloft ook een begrafenis. Een open auto met allemaal zingende mensen erin. Wat bijzonder!

Zaterdagmiddag een rustige middag! Eerst even geluncht, alle spullen opgeruimd en toen was ik toe aan een verhaaltje schrijven. Ik hoop jullie de komende weken weer op de hoogte te houden! Ik ben benieuwd wat me allemaal te wachten staat. Ik hoop onder andere mee te gaan denken met het special needs project, een klasje voor kinderen met een beperking. Maar ook vanuit mijn bestuursfunctie bij For a Change een blik voor de langere termijn. Ik heb er zin in!

Maar eerst, even geen stroom tot vanavond 11 uur. Gelukkig weten we het van te voren, hier is een vast schema voor. Nou, dan gewoon even geen stroom toch? Komt vast goed!

Zie hoofdstuk foto's voor wat kiekjes!