Golden experiences!

Onvoorstelbaar, wat een ervaringen weer in een paar dagen! Ik besef steeds meer wat een groot cultuurverschil er is tussen Malawi en Nederland. Ik neem jullie graag weer mee!

Woensdagavond, ik liep nog even langs Felix en Annemarie, hoorde ik het hek open gaan. Wie is dat? ‘Ze komen een koe brengen’ liet ik me vertellen. Huh? Ik dacht gelijk aan een levende koe, maar daar ging de deur open. Een zak vol vlees werd binnen gebracht, bloed droop er nog onderuit, nog een zak en nog één. Op een gegeven moment lag de keuken vol met vlees en er werd nog een witte zak bovenop gelegd. Griezels, lever etc, laat die zak maar dicht! Daarna werd er nog iets zwarts op gegooid, ik dacht dat die arme koe z’n vel het was, maar bleek z’n maag te zijn. Nou harseflats! Snel in de wasbak. De rest moest allemaal in de vriezer, want de volgende dag moest het mee voor de bruiloft. Zou ik dat echt allemaal gaan eten daar? Ja een Malawiaanse bruiloft, dat vergeet ik nooit meer, wat een ervaring!

Donderdagochtend zijn we op tijd vertrokken. Alle koffers weer ingepakt, daar gingen we weer! Het zou een spannend reisje worden, want de heen en terugweg is ongeveer 12 uur rijden. De plek Nkothakota, waar we naar toe zouden gaan had een groot benzine/diesel probleem. Het was in het noorden gewoon niet te verkrijgen op dit moment, bizar! Nu maar hopen dat we genoeg zouden hebben! Op donderdag zouden we naar Salima gaan, daar overnachten om vervolgens de volgende dag naar Nkothakota te rijden en daar in een lodge een aantal nachten verblijven. Dat was ook de plaats waar de bruiloft zou zijn.

Na een tijdje stopten we even voor een plaspauze. Gelijk kwamen er hordes mensen om de auto heen staan. De één met bananen op het hoofd, de ander weer met uien in zijn hand, iedereen probeerde wel wat kwijt te raken, maar helaas!

Na een poosje verder gereden te hebben moesten we even stoppen. Ja ook in Malawi moet er wel eens tol betaald worden. Het geld moet toch ergens vandaan komen? Er zijn trouwens maar twee hoofdwegen die naar het noorden gaan. Op een gegeven moment werd de weg steeds smaller, het brokkelt aan beide kanten helemaal af. Één keer moesten we over een smal en krakkemikkig bruggetje. Nou, zou die 4x4 er overheen kunnen? We moesten wel. Gelukkig ging het goed!

Rond etenstijd kwamen we in Salima aan. We hebben eerst een lodge opgezocht waar we één nachtje voor 15 euro ongeveer per kamer per nacht moesten betalen. Nou, dat inclusief ontbijt! Het was geen van der Valk, maar als we maar konden slapen. Nadat we de spullen hadden gedropt zijn we naar een eettentje, Kips, gegaan. Op dat moment was er geen elektriciteit, zoals zo vaak, dus deze draaide ook op de generator. Sjonge, als ze nu eens aan dat probleem gaan werken!

Op een gegeven moment, een gejoel! Komt er een optocht aan. Het leken wel hele grote koeien, maar het bleek een hekserij optocht te zijn. Tsja, helaas dat komt daar veel voor, maar wel heel bijzonder om te zien! 

‘s Middags hebben we een eindje gereden naar de Lake. Oh dat was even lekker! Een zwembad vlak naast de Lake, even lekker gezwommen! Nadat we daar vervolgens wat hebben gedronken wilden we ergens gaan avondeten. Het feit is dat als je ergens gaat eten je eigenlijk niet kan kiezen, of toch wel. Patat of rijst of nsima met kip of rundvlees of vis. Ik moet eerlijk zeggen, ik kom niet verder dan kip met patat en af en toe rijst. We kwamen bij een lodge waar ook een restaurant bij zat. Komen we daar binnen… Alles grauw, kapot tafelzeil, viezigheid en een heel oud gordijntje wat te groot was voor het keukenkast, ja zo noem ik het maar. Stiekem wilde ik achter dat vodje kijken, maar anders wilde ik niet meer eten misschien. Na een tijdje gewacht te hebben hebben we weer onze rijst of patat gegeten en konden we met een gevulde maag later terug naar de lodge gaan. Even douchen? Nee liever niet, er zat niets voor het raam, iedereen kon naar binnen kijken. Dat moest dan de volgende dag maar weer… Eerst wat spinnen doodgestampt, goede inspectie gedaan, klamboe met gaten dicht gedaan en heerlijk geslapen op een hard bed!

Vrijdagochtend stond het ontbijt op tijd klaar voor ons, dat was fijn! Patat, gebakken ei, dat op de nuchtere maag. We konden daardoor op tijd vertrekken en moesten nog ongeveer twee uur rijden voordat we in Khotakhota waren. We arriveerden bij het huis van Felix zijn ouders. We hadden nog niet eens geparkeerd, of daar ging het hek open. Hordes mensen kwamen tevoorschijn en begonnen te zingen en te dansen rondom de auto! Ze wisten van geen ophouden, nou wat een welkom! We liepen naar binnen en daar waren de dames ijverig bezig om voorbereidingen te treffen voor de bruiloft. Onvoorstelbaar, de volgende dag trouwen en nog zoveel moeten regelen! Al het vlees wat was meegenomen moest nog gehakt van worden gemaakt, nou wat een gezellige boel daar op de grond. Kakelende dames en buiten werd nog steeds gedanst! Na een poosje gingen we terug naar de lodge. Het was een spannend moment, want de bruid zou de trouwjurk gaan passen. Ze mocht de trouwjurk van Annemarie aan, maar had deze nog nooit gepast. Tsja, als het nu niet zou passen, zou er een enorm probleem zijn! Ik heb geholpen met het passen en wat waren we blij! Hij paste precies! Weer een opluchting! 

‘s Middags moesten de bruidskinderen gaan oefenen voor de volgende dag. Niemand had nog een idee wat er zou gaan gebeuren, dus gingen we naar de kerk waar onder andere ook het bruidspaar was. We startten een uur later, maar de kinderen hadden het dansen in ieder geval goed geoefend!

Maar oeps! Voordat we gingen wilde ik de deur van mijn kamer op slot doen. Pats, doormidden! Halve sleutel zat er nog in, maar wel op slot! Ik snel naar de receptie, ze belde wel iemand die het zou komen maken. Aan het eind van de middag kreeg ik een nieuwe sleutel in mijn hand geduwd. Gelukkig!

s Avonds hebben we met z’n allen gedineerd in de lodge, raad maar wat we gegeten hebben…

Vanaf ongeveer vier uur was er al geen stroom, nu wilde ik toch echt wel een keer douchen! Een heel dun koud straaltje water, maar o, dat voelde wel verfrissend!

Op tijd slapen! Want morgen vroeg uit bed!

Al vroeg ging de wekker, want tussen 6 en half 7 zouden we gaan ontbijten. Het wordt altijd wat later, dus stiekem hielden we daar al een beetje rekening mee. Ja het zou echt feest worden vandaag, wat was ik benieuwd! Om 8 uur zou de kerkdienst beginnen, we waren op tijd! Wat een kabaal kwam er uit de kerk en wat een enorme boxen stonden er! Ik denk niet dat er grotere boxen bestaan… Rond 9 uur begon de dienst. Het bruidspaar was inmiddels met de bruidskinderen gearriveerd in een met lintjes versierde auto! Beiden kinderen van de veldwerkers, erg leuk! 

Ook waren er vier grote bruidsjongens en meiden. Als eerste kwam het bruidsjongetje de kerk binnen. Dansend naar voren naar de dominee. Door de knieën, zo bijzonder! Vervolgens de grote bruidsmeiden en jongens. Nou die dansten erop los, totdat ze helemaal voorin de kerk waren. Daarna het bruidsmeisje die dansend de blaadjes strooide en erachteraan werd de bruid binnen gebracht. Aan de andere kant werd de bruidegom binnen gebracht en zo kwamen ze in het midden bij elkaar, zo mooi! Er werd daarna gezongen, de dominee heeft ook van alles verteld, maar dat was abracadabra… Echt, ik weet niet hoe ik het op moet schrijven, er gebeurde zo veel! Er werden ringen gegeven, de armen werden verbonden aan elkaar d.m.v. een soort sjaal. Er werd gedanst en de sluier ging er op een gegeven moment af. Dat was een mooi moment! Ook heeft het bruidspaar zelf om de beurt een stukje uit de Bijbel gelezen. Er werden handtekeningen gezet op een los blaadje volgens mij en ook kwamen er nog twee ooms naar voren. Zowel de man als de vrouw moet iemand hebben die als bemiddelaar optreedt wanneer er problemen zouden komen. Ook hiervoor werden beloftes afgelegd. Tussendoor als de dominee de aandacht wilden hoorden we ‘hello’, nou ook dat blijft nog wel even in mijn hoofd zitten:) En als er even niet gesproken werd klonk de muziek en dat niet een klein beetje.

Wat een bijzondere dienst was dat!

Na de dienst zijn we even naar onze lodge gegaan, we verwachtten dat het toch nog even zou gaan duren voordat we gingen eten. Maar verrassing, het was zowaar op tijd klaar! We konden rijden naar een restaurant in een andere lodge waar we te eten kregen. Raad maar weer wat! Bijzonder, het waren veel minder mensen dan dat er in de kerk zaten! Zelfs ouders waren er niet bij, geen idee waar iedereen was gebleven!

Na de maaltijd zijn we even terug naar de lodge gegaan en om twee uur waren we bij de receptie. Wow dat hadden ze goed voor elkaar! Op het strand, een paar tenten erbij en bekleedde stoelen. Oprecht, voor hun doen super mooi! Maar toen begon het hoor. De muziek ging aan, het bruidspaar was er nog niet. Maar om de beurt moesten mensen naar voren komen, bijv de ouders van de bruidegom. Deze kwamen dansend naar voren en er stond een grote bak naast. Vervolgens kwamen er andere mensen naar voren al dansend en deden geld in de bak. Ik keek mijn ogen uit, want dit duurde wel even! Steeds weer andere mensen en de bak werd voller en voller… Totdat eindelijk het bruidspaar er was! Cos en Marianne waren rolmodel dus moesten als eerste de rode loper over. Nou niet lopend, de hele middag moest alles dansend:) Daarna de bruidskinderen, bruidsjongens en meiden. Wat hebben deze mensen toch een bijzondere manier van hun vreugde te uiten. Nadat het bruidspaar er was is er nog bijna drie uur op deze manier gedanst, nou en of er wat geld is binnen gehaald! Aan het eind werd de taart aangesneden, gingen ze met de zelfgemaakte snacks rond. Ja wie krijgt nu wel en wie niet? Er waren intussen zoveel mensen op het feest dat er niet voldoende overzicht meer was. Een aantal vrouwen begonnen er ruzie om te maken, ja als het in Malawi om eten gaat… Ze waren ook ineens weg toen ze wat hadden gehad, de buit was binnen!

Het begon daarna al snel donker te worden, tijd om te dineren. Weer met een kleine club zijn we naar het restaurant gereden en hebben daar lekker gegeten! Dit keer had een bijzondere gast gratis gekookt, gebakken banaan bijvoorbeeld! Na het eten werden er nog wat dankwoorden uitgesproken en daarna kon iedereen naar huis. Pfoeh wat een dag! Dit vergeet ik nooit meer! Gelukkig heb ik de foto’s en de filmpjes nog!