Step by step, hoping for better!

Zondagochtend, een rustige start. Rond kwart voor 10 ben ik met Felix en Annemarie naar de kerk gegaan. Weer een andere kerk, een nieuwe ervaring! Veel blanke mensen gezien, maar ook kwamen ze uit heel veel verschillende landen. Bijzonder! Er werd veel gezongen en we moesten in groepjes uit elkaar om voor elkaar te bidden. De preek ging over dat het lichaam niet één lid heeft, maar vele leden. Een gemeente bestaat uit verschillende leden, met verschillende gaven. Iedereen heeft elkaar dan ook nodig, dit is niet alleen in de kerkelijke gemeente, maar bijvoorbeeld ook bij For a Change. Toepasselijk! Na de kerkdienst zijn we naar huis gegaan en heb ik bij Felix en Annemarie gegeten. Puur Hollands, soep op zondag;) Verder een rustige zondag gehad!

Maandagochtend, mee naar de farm! Ja heus, Felix heeft midden in de gemeenschap van Kwanjana een jaar geleden een boerderij opgezet, ik was reuze benieuwd. Met nog een paar mannen zijn we naar Kwanjana gereden. Maar ho wacht even, daar ligt wat langs de weg. Allemaal mensen eromheen, zijn ze een heuse koe aan het villen. Ik zal maar niet in details treden, maar als je er een meter vandaan langs rijdt, dan weet je wel weer hoe een koe er van de binnenkant uit ziet. Snel door naar de boerderij! Daar heb ik een rondleiding over de boerderij gekregen. Wat bijzonder, zo in een jaar tijd, zoveel dieren, gebouwen en mensen die werk hebben. Zijn doel is ook om werk te creëren voor de mensen daar, want als ze stil gaan zitten voelen ze zich ook slechter en dan komen ze in een negatieve cirkel terecht. Ik legde gelijk de link met de Nederlandse zorgboerderij, hier is het alleen om de mensen echt aan het werk te krijgen en het van betekenis zijn voor de ander. Superleuk om te zien allemaal. De geiten liepen los, gelukkig was de hele boerderij ommuurd. Van het varkenshok naar de koeien, overal huppelden ze tussendoor. Een koe die losliep, maar dat maakt allemaal niet uit. Ze werden heel goed verzorgd, zagen er ook goed uit. Er kwamen best wat koeien van de lokale bevolking vandaan waar de botten van uitstaken, nu niets meer van te zien! Het plan is om nu meer tuin aan te leggen, de landbouw op gang te brengen, zodat mensen nog meer voor hun eigen eten kunnen zorgen. Wat een drive, wat een passie, was leuk om te zien!

Omdat ik toch in Kwanjana was, zou het leuk zijn als ik nog langs mijn sponsorkindje Catherine zou kunnen gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Het was nog even rijden, even hobbelen, maar even later arriveerden we. Wat een begroeting! Moeder kwam gelijk naar de auto rennen en ik kreeg een knuffel, zo blij was ze dat ik kwam kijken. Eerst in het huisje van oma gekeken, daar stonden een paar stoelen. Dit huisje staat naast het huisje van haar gezinnetje. Ik had een zak aardappels mee genomen voor haar, o wat was ze blij! Ook had ik nog een knuffeltje in mijn tas zitten, daar heb ik Catherine mee blij gemaakt. Ze is wat verlegen, maar liet de knuffel niet meer los. Even later zijn we in het huisje van Catherine wezen kijken. Nou ja huisje, een paar vierkante meter. Alles wordt op de grond gedaan, er was weinig, maar deze mensen zijn tevreden met een dak boven hun hoofd! Fijn om gezien te hebben waar ze woont samen met haar moeder en oudere zus. Nog even op de foto en dan afscheid nemen! Het was tijd om terug naar Blantyre te gaan.

's Middags heb ik met Annemarie alvast plannen gemaakt voor de vergadering van de volgende dag die over de special needs kinderen zou gaan. We hebben wat dingen voorbereid, wat zou het fijn zijn als dingen nu concreet gaan worden! Verder een rustige avond. Wel fijn, want de volgende dag moest ik op tijd en fit klaar staan!

Dinsdagochtend, sporten! Om 8 uur ben ik met Annemarie wezen sporten. Geen sportschool, gewoon een matje op het grasveldje bij mensen thuis. Leuk! Er waren ook andere Nederlanders, zij wonen ook in Blantyre. Er kwam een Afrikaanse sportleraar die ons een uur lang afgemat heeft. Pfff, ik wilde het al snel opgeven, maar dat mocht niet! Het was zweten, maar wel heerlijk! Ik heb het goede voornemen om dat er maar eens in te houden als ik weer terug hoop te zijn. Wie doet er mee? Toen we na een uur terug kwamen hadden we even snel andere kleding aan gedaan, want we zouden de vergadering over de special needs kinderen hebben. George, degene die de special needs kinderen begeleidt, was inmiddels gearriveerd. We hebben de hele ochtend gepraat en uiteindelijk een mooi plan op tafel liggen. Het zal een puzzel worden m.b.t. extra leerkrachten en assistenten, maar ik geloof dat ze eruit gaan komen. Erg leuk om mee te denken, ook in de toekomst! Tijdens onze vergadering zijn de mensen in Kwanjana erg blij gemaakt met een voedselpakket. Omdat de kinderen nu vakantie hebben is het centre gesloten. Daarom kreeg iedereen een emmer vol met voldoende eten. Wat een blijdschap, wat een dankbaarheid!

's Middags ben ik met Annemarie naar de stad gegaan, shopping time! Wat een drukte overal, wat een minibusjes die kris kras de straten doorgaan. Zo bijzonder dat er niet gebotst wordt, of lijkt dat maar zo? Allemaal mensen die tussen de auto's doorlopen om hun waar te verkopen. Van eten tot kleding tot ik weet niet wat allemaal. Als je nee zegt lopen ze met je mee, ja want zo hard konden we niet, totdat je misschien wel ja zegt. Ook was het een enorme drukte bij de tankstations. Zou het dieselprobleem nu ook al hier gelden? Wat is er toch allemaal aan de hand? Rijen auto's stonden er bij de tankstations, hoeveel tankstations hebben we geteld? Misschien wel tien. Maar het gekke is, bij sommigen was het weer heel erg rustig. Misschien dat ze net zo lang wachten totdat er een vrachtwagen diesel komt brengen. Maar het zou wat zijn, straks ligt alles stil omdat er geen diesel meer te krijgen is. Zorgelijk! Als het dezelfde kant op gaat als met het stroom, waar maar geen oplossing voor komt... Maar goed, we arriveerden bij de houtsnijmarkt. Allemaal kerels kwamen gelijk naar me toe lopen om maar iets te kunnen verkopen. Super mooie dingen, erg knap! Maar ik hoef niet alles hoor! Afrikaanse muziek maken leek me wel wat, dus trom trom! Mannetje blij, ik blij. We zijn nog naar verschillende winkeltjes geweest, goed geslaagd! Nu maar hopen dat het heel in Nederland aankomt. Ook de dinsdag was weer snel voorbij, het begint op te schieten!

Woensdagochtend, spierpijn! Niet een klein beetje! Het zal wel nodig geweest zijn denk ik maar. Op tijd opstaan, want om 8 uur hadden we vergadering. Dit keer met de vier veldwerkers. Fijn om input te hebben voor het Nederlandse bestuur en andersom. Leuk om er een keer bij gezeten te hebben om een goed beeld te hebben wat er nu allemaal gebeurd. Nou, dat heb ik wel gekregen de afgelopen weken, nu straks in Nederland ermee aan de slag, leuk! En nu, time for lunch, ik hoop dat ik bij het schrijven van de volgende blog een goede terugreis heb gehad!