Welcome to Kwanjana!

Oeps! En toen was het donker. Dat ik geen stroom had, dat wist ik wel, maar dat ik echt in het donker kwam te zitten? Zaterdagavond was ook nog eens de accu waar het huis op aangesloten is leeg. Ach ja, dan de zaklamp van de telefoon maar aan. Telefoon opladen komt morgen wel weer.

Zondagochtend stond ik om kwart voor 9 klaar om met Cos en Marianne mee naar de kerk te gaan. Ik was heel benieuwd. Het was een kerk wat voor de meeste Afrikanen saai lijkt, maar ik vond het maar wat bijzonder om mee te maken! Veel gezongen, wat een geluid! Gelukkig ook wat in het Engels, dus ik kon meezingen! 

Show me Thy ways.

Thy ways, O LORD.

Teach me Thy paths.

Thy paths, O LORD

Na het zingen was er een preek en werd er Heilig Avondmaal gehouden. Na de dienst aandacht voor elkaar, zo mooi! Door middel van een maaltijd met elkaar te nuttigen wordt het gemeente-zijn bevorderd. Wat was het fijn om daarbij te mogen zijn! Na het eten, het was zo rond half 1 werd ik weer thuis gebracht. Marianne was er niet bij, die moest een aantal kinderen uit het sponsorprogramma naar het ziekenhuis brengen. Zij moesten opgenomen worden om op maandag aan een navelbreuk geopereerd worden. Achteraf hoorde ik dat ze pas om acht uur thuis was... Maar de operaties zijn goed gegaan afgelopen maandag, dankbaar!

's Middags na het rusten taart gegeten, want Annemarie was jarig! Wat een gezelligheid samen met een Afrikaanse taart en Hollandse ballonnen en kaarsjes! Daarna nog gezellig gedineerd met elkaar!

Maandagochtend, vroeg opstaan! Ik zou voor het eerst mee gaan naar Kwanjana. Om half 8 stond Cos voor de poort. Het is een half uur rijden vanuit Blantyre naar Kwanjana, het dorp waar For a Change actief is. Een half uur in de auto, mijn Engels werd wel op de proef gesteld. Maar fijn dat ik mee kon. Wat een warm welkom in Kwanjana! Van verschillende kanten werd ik geroepen als 'witte', dan in hun eigen taal. Ik kreeg als eerste het centre te zien wat zij hebben gebouwd. Een groot terrein met een kleuterschool, prachtig! Daarnaast een groot gebouw waar onder andere gekookt wordt door de moeders en waar alle sponsorkinderen tussen de middag hun maaltijd krijgen. Voorzichtig klopten we op de deur van de kleuterklas. Het was heel stil toen we binnen kwamen. Daarna een 'how are you', wat iedereen hier groet, wat voel je je dan welkom! De kinderen moesten gaan staan en hadden een lied voor mij, daar was ik wel benieuwd naar! Wat klonk het prachtig en wat kunnen ze, hoe jong ze ook zijn, al hard zingen! Erg leuk om zo toegezongen te worden, ook in de andere kleuterklas.

Vervolgens ben ik met Secret, de communitywerker en leerkracht van de huiswerkklas, het dorp Kwanjana ingegaan. Dit is geen dorp zoals we in Holland kennen, nee een wijd uitgestrekt landschap met zandpaadjes naar hutjes en huisjes. Maar huisjes, prachtige huisjes staan er tussen. De laatste tijd is er hard gewerkt om 10 gezinnen nieuw onderdak te geven. Ook na de cycloon van afgelopen januari was dit hard nodig! Wat bijzonder dat er zo voor deze gezinnen gezorgd kon worden! Ik mocht bij een aantal even binnen kijken. Wat zijn deze mensen met weinig tevreden... Een matje op de grond, dat is de slaapkamer, wat schalen in een hoek, dat stelt de keuken voor... Vervolgens kwamen we aan bij een waterput, zo noem ik het maar. Nou dat wilde ik ook wel even proberen! Ondertussen stelde ik me voor dat mensen dit dag in, dag uit doen. Even later kwamen we aan bij een basisschool. For a Change wil heel graag een eigen basisschool voor de sponsorkinderen, naast de kleuterschool die er nu al is. Er liggen grote plannen, we hopen dit in de toekomst te mogen laten bouwen! Eerst moesten we toestemming vragen aan de directeur of we langs de klassen mochten om een kijkje te nemen. Ik werd hartelijk verwelkomd en in elke klas stonden de kinderen tegelijk op als ik binnenkwam en klonk het weer 'how are you?'. Eén juffrouw vertelde vol trots dat ze alle kinderen onder de duim had in haar eentje, nou dat geloof ik vast als ik zag hoe ze ervoor stond! En dat voor ongeveer 50 kinderen? Ze zaten allemaal op de grond...

Na een handtekening gezet te hebben in het gastenboek van de school zijn we teruggegaan naar het centre. Even thee gedronken met een warme zoete aardappel erbij en vervolgens mee de kleuterklas in! De leerkrachten waren even aan het vergaderen met elkaar, dus groep 1 en groep 2 zaten bij elkaar in de klas. Kinderliedjes aan op de laptop en ze zijn helemaal stil. Het duurde niet lang of ze gingen eindigen en vervolgens naar buiten om daar op de lunch te wachten. Dat duurde een uurtje langer dan normaal, oh wat hadden ze een honger! Een aantal kinderen zaten of lagen erbij, er zat geen energie meer in. Bijzonder om ook de moeders te zien die het eten klaarmaken. Grote bakken met rijst, vlees en groenten. Alles op de grond met twee enorme pannen ernaast... Nou, hoe zou dat gaan als het klaar was? Op een gegeven moment renden alle kinderen naar de kraan buiten. Ze wasten netjes hun handen en gingen in een grote kring zitten. Eerst werd er hardop met elkaar gebeden en vervolgens gingen alle kleuters in de rij staan en was er elke keer een andere groep aan de beurt. Zoveel kinderen, zoveel eten! Iedereen begon snel te eten, ja dat gebeurt hier met de handen. Ik zag ze genieten en wat hadden ze daarna weer veel energie! Nadat de kinderen eten gekregen hadden werden de pannen naar de kantine gebracht waar het personeel eet. Nou, toch maar eens proberen dan! Gelukkig lagen er lepels bij en heb ik lekker gegeten! Het was even wennen om vlees met allerlei botjes te krijgen, groenten die ik nog nooit op die manier heb gegeten, maar ik had weer een volle maag, dus ik kon er weer tegenaan! 's Middags ben ik met Cos weer terug gegaan en was ik rond 15 uur weer thuis. Lekker eten gekookt en de benen omhoog!

Dinsdagochtend, vandaag weer naar Kwanjana! Leuk, want op deze dag zouden de special needs kinderen, dus de kinderen met een beperking, naar de school komen. Een eigen lokaal met een eigen leerkracht. Of in ieder geval, iemand die zich vrijwillig twee dagen inzet om deze kinderen te begeleiden! Erg leuk om mee te maken en wat herken ik ook veel dingen! Het was een groepje van 7 kinderen en allemaal hadden ze een totaal andere aanpak nodig zag ik wel. Het project speciaal onderwijs staat nu nog in de kinderschoenen en ik mag de komende tijd meedenken om dit verder vorm te geven. Een erg leuke uitdaging! Ik heb mee gekeken, mee gedaan met de kinderen en heb nu een inschatting kunnen maken wat er nodig kan zijn. Aan het eind van de ochtend gingen alle kinderen van de school buiten spelen om op de lunch te wachten. Wat kreeg ik ineens veel aanhang! Mijn haren die glad zijn, mijn bril, mijn kleding waar sinaasappels op stonden. Alles moest even van dichtbij bekeken en gevoeld worden! We hebben samen liedjes gezongen, wat een gezelligheid! Ook nu kon ik weer mee eten met de lunch. In plaats van vlees waren er nu bonen, een goed gevulde maaltijd!

Tussendoor heb ik snel even mijn sponsorkindje, Catherine, een knuffel gegeven. Ze moest naar het ziekenhuis en was met haar moeder bij het centre. Leuk om haar even snel gezien te hebben!

's Middags was er een huiswerkklas, nu ook voor de special needs kinderen. Er wordt met hen nu vooral aandacht besteed aan concentratie, dus de kinderen mochten om de beurt een oefening op het bord doen. Ze waren wel erg rustig, maar ze keken ook steeds om naar de hoek waar ik zat. De volgende keer zal ik stiekem door het raampje kijken... Het was een korte middag, maar dit kwam doordat het eten erg laat klaar was. Rond drie uur werd ik weer naar huis gebracht en kon ik alles op me laten inwerken. Ik had zin om de volgende dag ermee aan de slag te gaan! Lijkt me mooi om echt wat voor het speciaal onderwijs te betekenen!

Ook heb ik vandaag nog even water gekocht, er komt hier namelijk geen schoon drinkwater uit de kraan. Nadat ik had betaald stopte ik het geld in mijn portemonnee. Gelijk stonden er een vrouw en een kind te smeken en liepen achter me aan naar de auto. Mijn hart denkt dat ik ze dan moet helpen, maar toch heb ik de deur dicht gedaan. Ik kan niet iedereen helpen en geen idee wat ze met het geld doen? Dit gaat dag in, dag uit daar door, ze zijn niet de enige…

Geen stroom vanavond, maar gelukkig doet de accu het nog, dus een lampje aandoen dat lukt nog wel!

Woensdag, wasdag! Vanmorgen alles in de wasmachine gestopt, want straks moet er een koffer ingepakt worden. Morgen hopen we uit te gaan, erg leuk! Ik hoop jullie later meer te vertellen... Vandaag heb ik allerlei materiaal en informatie verzameld voor de begeleiders om de hulpvragen van de kinderen beter te kunnen begrijpen. Voor sommige dingen even Google translate erop los gelaten, maar erg blij met het resultaat! Ik ben benieuwd wat we hier de komende tijd mee gaan doen. Ook mocht ik een blog schrijven voor de website http://www.stichtingforachange.nl, dus houdt de website in de gaten. Of schrijf je in voor de nieuwsbrief, ook leuk!

Ik ga even kijken of de wasmachine klaar is. O wacht, het hangt al aan de waslijn! Best handig zulke werksters;)

Check de nieuwe foto's en video’s!